این روزها در علوم سیاسی برای برسی عملکرد رهبران جوامع مختلف، به خصوص رهبرانی که از چرخه نمایشی، و نه واقعی دمکراسی بیرون آمدهاند، فارغ از نوع جهانبینی آن رهبر اعم از اینکه چپ باشد یا لیبرال و… خصوصیات فردی و رفتاری او را بررسی میکنند. در میان بیماریهای روانی، خودشیفتگی یا نارسیسم وجه مشترک بیماری دیکتاتورها و دولتمردان است. دیکتاتورها درواقع خودشیفتگان خطرناکی هستند که خود را قهرمان میدانند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر