تظاهرات شبانه مردم آبادان و تداوم خشم ملی

وقتی فساد و دزدی، تا بن دندان این بساط بدخیم را، فراگرفته و نود در صد مصالح ساختمانی را، که در آبادان فروریخت ،می دزدند.همچون تیتر اخبار اردیبهشت ماه نود و پنج، در شش سال پیش،که پل قدیمی دزفول، ساخته شده در هفده قرن پیش، در دوران ساسانی،ماند .ولی پل ساخته شده دوران احمدی نژاد را ،آب برد.دو نمونه از فساد و تباهی مطلقی است.که رژیم انیرانی حاکم،بر ملت و کشور ایران، تحمیل نموده و هیچ جای آبادی در این مملکت ،باقی نگذاشته است.همه عملکردها و اقدامات خرابکارانه شان، از ابتدای روی کار آمدن،حاکی از این بود و هست.که ماموریت شان تخریب ایران و از بین بردن عمدی تمدن ایران و محیط زیست آن بوده است.

اما یک نکته باریک تر از موئی که، دراین حادثه عیان شد.ترس کلیت رژیم، از انفجار هزار ریشتری خشم مردم، در محل فاجعه و تسرّی آن به کل کشور بود.اعزام نیروهای سرکوب، بجای مددکاران و آتش نشانان و دستپاچگی در اعلام اولیه و با عجله و شتاب بازداشت پیمانکار ساختمان و سپس تغییر سناریو، به مرگ وی،حاکی از وحشت رژیم ،از خیزش مردم و فروپاشی این بساط اهریمنی بود.درسی که ،ما ملت سوگوار از این فاجعه آموختیم، این بود.ما بسیار قوی تر از رژیم سرکوب تا دندان مسلح هستیم و آنها ،از ما می ترسند . ما بیشماریم و آنها اقلیتی بی پرنسیب ، فاسد و بی ریشه تازه به دوران رسیده،بیش نیستند و ما می توانیم و باید با اتحاد و همدلی خود، این جرثومه فساد و تباهی و مرگ و جنگ و نیستی را، ازکشورمان، بر کنیم و همچون پدران خود، در دوران انقلاب مشروطه،بنیان و بنیادی شایسته این فرهنگ و تاریخ و تمدن و افتخارات آن، بسازیم.

بدیهی است.مهمترین وظیفه ما ملت ایران ،بعد از واژگونی سیستم مافیائی عصر حجری حاکم،تجدید بنای ساختاری،فرهنگی،اجتماعی،سیاسی و محیط زیستی..و بازگشت به دولت ملت و کشور ملت همیشگی تاریخ قریب سه هزار ساله خود و عضویت دوباره ، در جامعه بین المللی ،به عنوان عضوی صلح دوست ،با فرهنگی دیرینه و متمدن و نه همچون رژیم جمهوری اسلامی، وحشی جنگ طلب و متمرد بر قوانین بین المللی و راهزن و گروگانگیر خواهد بود و بس.