دو پاسخ که به یک دوست، با یک ذهن زیبا دادم:
نوشته است: تظاهرات کارگران امریکایی در ۱۸۸۶ را کمونیستها به‌عنوان روز کارگر جشن می‌گیرند، و با زندگی در کشورهای سرمایه‌داری از "دست سرکوبگر سرمایه" شکایت می‌کنند! واقعا این چپها مجمع تناقص و التقاط و رذایل هستند. کامنتها رو هم بسته که کسی بهش تبریک نگه!
پاسخ من:بعد از فروپاشی شوروی،چپ ها ابتدا شوکه شدند. ولی خیلی زود ،تشکیلات زیر زمینی چپ، شبیه فراماسون سرمایه‌داری، بوجود آورده،بطور مخفیانه در احزاب سیاسی، محیط زیستی ،رسانه ها،دانشگاهها و...نفوذ کرده ،با ظاهری ذی‌صلاح، ابتدا بطور خزنده، دست به اقداماتی زده و منتظرند. در یک فرصت طلائی، که بشریت در گیر و گرفتار جنگ ،یا مشکلات محیط زیستی و غیره هستند. بار دیگر رجعت نموده، صاحب قدرت گردند.
در پاسخ باین خبر: الهه محمدی جایزه آزادی مطبوعات خود را به روزنامه نگاران فلسطینی اهدا نمود،نوشتم:
مشکل کشور ما این مغز فندقی ها هستند. که در قشر خاکستری جا کرده‌اند. خنثی بودن این قشر در خیزش های سراسری ،از آنها طبقه ای،فرصت طلب ،بی خیال ،بی غیرت ،بی رگ ، زالو صفت و طفیلی ساخته ،که چون آمیب ها منتظرند. به بینند ،کدام طرف پیروز میدان مبارزه است. که به آن پیوسته و آویزان سودهای بدست آمده گردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر