جمهوری اسلامی در دو راهی سرنوشت
آیا سرنوشت رژیم در هر یک از این دو راه، به تار موئی بسته است؟
1- خارجی: حمله رژیم به تاسیسات نفتی عربستان،سرنوشت رژیم را،پیش از اجلاس مجمع عمومی رقم زد.همچون طالبان، که در آستانه دیدار با ترامپ در کمپ دیوید،به خیال بالا بردن قدرت چانه زنی شان،مرتکب جنایاتی در گوشه کنار افغانستان شدند.اما نتیجه عکس گرفتند و ترامپ با تاکید بر همین موضوع این دیدار را لغو نمود.رژیم نیز،با همین خیال ،به عربستان حمله نمود.تا در چانه زنی با ترامپ ،امتیاز بگیرد.نتیجه این خباثت ،پیوستن سران مهم اروپا به ترامپ و در نتیجه اجماع بین المللی علیه رژیم و در محاصره قرار گرفتن اش بود.حتی چین و روسیه هم ،آن را محکوم نمودند.اکنون اروپایی ها ،برای اولین بار، صحبت از خروج از برجام می کنند.چیزی که آرای آنان را، به دکترین ترامپ ( فشار حداکثری به رژیم ) نزدیک و سرنوشت نهایی این معضل بین المللی را ،با حذف آن ،رقم میزند.
2- داخلی: مردم ایران زبونی ،فلاکت،ضعف مطلق ،درماندگی و حقارت رژیم را، در مقابل جامعه جهانی به عینه دیدند ( دروغ های شاخ دار روحانی خطاب به صندلی های خالی سالن مجمع عمومی ) و (شرط گذاشتن آمریکا در آزادی یک گروگان آمریکایی در ایران،در ازای دیدار ظریف با یکی از کارگزاران بستری شده رژیم در خارج از محدوده مجاز تردد ) و یاد گرفتند که این رژیم فقط زبان زور را می فهمد. در نتیجه می توان، با ایستادگی در مقابل سیاست النصر بالرعب خامنه ای، این رژیم را، به زانو در آورده ،رهسپار دیار نیستی نمود.بخاطر همین هست.که یکی از کارگزاران رژیم ،ترس و وحشت خود را ،ازفروپاشی و وابسته شدن سرنوشت رژیم ،به یک بهانه و یا تار موئی اعلام نمود.به زعم وی، تشیع جنازه چند هزار نفره مرتضی پاشائی خواننده و وحشتی که با مرگ وحید مرادی ،در زندان، یا خود سوزی سحر دختر آبی پوش ملت،گریبان رژیم را، گرفت و جامعه را به لرزه در آورد.هر لحظه ممکن است، تکرار و بشکل یک انقلاب ،سرتاپای رژیم را بسوزاند.در چنین اوضاعی برنده واقعی کسانی از کارگزاران رژیم اند .که از هم اکنون، به مردم پیوسته و سرنوشت خود را ،در صف واحد با ملت ،علیه این رژیم نابکار، رقم بزنند.