برجام به فرجام رسیده و دوبار به جان ملت می افتد. چکار باید کرد؟

همه ما، کم و بیش به آنچه گذشت و سرانجام نتایج مذاکرات وین اطلاع داریم.تنها بخش مثبت آن،آزادی گروگان های دو تابعیتی و در راس همه آنها مادری است.که سالها از خانه و زندگی و فرزند و همسر،بخاطر قسی القلبی بساط بدخیم اسلامی در کشور،به دور بوده و این مادر به فرزند و خانواده اش می پیوندد و دست خود را داغ می کند. که هرگز هوای وطن و دیدن خویشاوندان نکند.چون آن جا اهریمن در کمین است. که آهوان و غزالان را شکار کند و به قیمت گران بفروشد.این بدخیم فاقد یک ذره عطوفت ،احترام به عناصرزیست، بشریت ،حقوق بشر،و...می باشد.

بدترین قسمت این فرجام،آزاد شدن حدود دویست میلیارد دلار پولهای بلوکه شده است.که باز آتش رو به خاموشی حمام های خون رژیم اسلامی در خاورمیانه،شمال آفریقا و بقیه نقاط جهان را شعله ور نماید.

دنیای بی رحمی است.سرمایه و پول،در پوشش منافع حقیر،حرف اول و آخر را در دنیا می زند.یک دولتمرد خردمندی در همه این عالم نیست.که از رژیم اسلامی بپرسد.تو که ادعای مسلمانی و دفاع از حقوق مستضعفین داری،چرا این همه بیرحم هستی،چرا نوکری روسیه و چین را که علیه مسلمانان سرزمین های اطراف روسیه و چین علیه مسلمانان خود به هر جنایتی دست میزنند ،پذیرفته و سرسپرده بی جیره و مواجب آن دو شده و چشمان خود را به روی آن فجایع بسته ای؟ که از تو فقط در معاملات با حریفان به عنوان یک ابزار به نفع خود اما علیه منافع ملی ایران،سوء استفاده می کنند.یا چرا به کودتاگران نظامی و خون آشام میانمار که دست به نسل کشی مسلمانان این کشور زده،اسلحه و مهمات و وسایل سرکوب و کشتار،بطور قاچاقی ارسال می کنی و...

اکنون همچون برجام اول که اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا، با تزریق خون تازه به رگ های در حال موت رژیم،آن را زنده کرد.این بار معاون اش بایدن به عنوان رئیس جمهور،،با دوپینگ پول و امکانات، رژیم در حال مرگ حتمی را،بار دیگر از دست ملت به جان آمده،نجات داده ،این بار نیز، ما ملت ایران می مانیم و رژیمی که به هیچیک از پرنسیب های جامعه بشری پایبند نیست.اما درین دنیای بی رحم سرانجام یاد گرفتیم که تنهائیم و غیر از خود کس دیگری به فریاد ما نمی رسد و باید به تنهایی یک ،کاری بکنیم.چون تمامی این سازمان های عریض و طویل ملل متحد و حقوق بشر و غیره ،ابزار این الیگارشی حاکم بر دنیاست.کسی بما کمک نخواهد کرد.مائیم و رژیم اسلامی تا دندان مسلح که مزدوران اش مجهز به فتواهایی چون آتش به اختیار تا جهاد تبیین بوده و وسایل سرکوبی که از اربابان شرق و غرب وارد می کند.یک ریال ازین دویست میلیارد دلار،خرج ملت ایران و ترمیم خرابی های ایران نخواهد شد.همه را بین خود و خانواده ها و مزدوران داخلی و تروریست خارجی شان تقسیم می کنند.

اکنون چکار باید کرد : نگاهی به گذشته نشان میدهد که در پی ، یک - تحریک رسانه های فارسی زبان غرب و شرق، دو- اعتصابات عمومی .سه - تظاهرات خیابانی ،منجر به پیروزی آخوند ها و متحدین چپ،جبهه ملی ،حزب توده و..گردید.اکنون ملت ایران فاقد ابزار اول و دوم است.آن زمان اعتصابات در صنعت نفت،حمل و نقل،ادارات،کل دستگاه نظام پیشین را قفل کرد.بخاطر همین هست.که رژیم اسلامی،تمام کارکنان دولت اعم از صنعت نفت تا دستگاه اداری را از بین خودی ها انتخاب کرده و تا کنون بوروکراسی کشور وارد اعتصاب و حمایت از مردم نشده است.یک زمانی قلب مبارزه در دانشگاه تهران و سایر مراکز آموزشی و علمی کشور می تپید.اما بعد از فاجعه حمله به دانشگاه و کوی دانشگاه و کشتار بیرحمانه و بگیر به بند و پاکسازی و اخراج دانشجویان مبارزی،که رخ داد.کسانی وارد دانشگاه شده و می شوند.که از عناصر خودی و از هزار صافی رد شده باشند.باین ترتیب تنها صحنه ای که برای ملت باقی می ماند خیابان است.که تاکنون دهها هزار نفر از بهترین فرزندان خود را در نبرد خیابانی از دست داده و زندان ها پر از فرزندان مبارز ملت است.در خیابانهای ایران از خون جوانان وطن رود خون جاری است.

طی این چهار دهه خونین،اجتماع کشاورزان در زاینده رود خشک شده (توسط رژیم نادان نا بکار،) نقطه عطفی بود.به عنوان چراغ راه آینده مبارزات ملی میهنی علیه این بساط اهریمنی،چون مردم اصفهان به کشاورزان پیوسته و خانواده ها، مسئله مهم لجستیک و پشتیبانی از مبارزین در میدان نبرد را ،با تامین آب و نان،بعهده گرفتند.در نتیجه ،بیش از سه روز این نبرد ادامه یافت.تنها بختیاری های غیور و وطن پرست، به حمایت از آنها بر خاستند و اگر استانهای دیگر وارد میدان میشدند. کار رژیم ساخته بود.گرچه رژیم با تفنگ ساچمه ای مخصوص شکار پرندگان و ارتکاب یک جرم بین المللی علیه بشریت،مبارزین را در میدان زاینده رود قلع و قمع نمود.اما ملت ،تجربه ای گرانبها آموخت. که اگر در نبرد بعدی، آن را بطور همگانی و سرتاسری ،بکار برد ،که خواهد برد.کار رژیم تمام است و باید از هم اکنون ،برای انجام این پروسه تدارک دیده و اقدام نمود.چشم اسفندیار جمهوری اسلامی همین است و بس.

Like

Comment

Share