ملت ایران در هفتم آبان ،با دستان خالی بدون بودجه و امکانات ،اما مشت های گره کرده ،متحد و اراده ای پولادین،با عبور از همه موانع،درست یک روز قبل از مراسم اربعین رژیم، در عراق،با رسوایی ها و بودجه و خرج های میلیاردی اش، پیروز میدان مبارزه شد. این پیروزی بر ملت ایران و همه ی اهربمن ستیزان و انسان های آزاده این کره خاکی، خجسته باد.
-از چند روز قبل بخصوص 24 ساعت قبل از مراسم بزرگداشت هفتم آبان ،از سوی مردم ایران،رژیم با یک تدارک جنگی پر هزینه و تا دندان مسلح،انگار که به جنگ آمریکا و اسرائیل میرود.تمام قدرت اهریمنی سرکوب اش را تجهیز و از همه ی شهرهای اطراف روانه پاسارگاد و جاده های منتهی(علیرغم کندن جاده ها و شن ریزی و خاکریزی و کندن سنگر ها و ایجاد موانع بتونی و کندن تابلوهای راهنمایی جاده ها ، یا سیاهپوش کردن ،انحراف مسیر در تابلوها و..)به اطراف پاسارگاد نمود.ستاد جنگی و اطاق فکر ذلیل اش،ابتدا در کمال ناتوانی و زجری که از بیانیه هایش کاملا مشهود بود.به التماس از مردم افتاد.همزمان هر چه را در چنته قدرت و اماکانات اهریمنی اش داشت.جهت محاصره پاسارگاد (لبه جلوئی منطقه نبرد ملت با ضحاک زمانه) بکار برد.لابد اگر بمب اتمی هم داشت پاسارگاد را با چند بمب اتمی محاصره اتمی میکرد.آیا اینهمه تلاش رسوا و مذبوحانه ،پیروزی ملت 80 میلیونی ایران بر چند ده نفر اهریمن پیر و علیل و اهریمن زاده هایشان نیست؟ و اینکه: نه اینهمه ،بلکه حتی اگر یک نفر ازین دیوار آتشین غیر قابل عبور و نفوذ دشمن، وارد پاسارگاد میشد.آیا بنمایندگی از یک ملت مصمم هشتاد میلیونی و پیروزی ملت بر دشمن نبود؟ این روز، بار دیگر ثبت تاریخ شد.تا پیروزی نهایی ،فقط یک گام دیگر، با میدان میلیونی ،باقی نیست.